1. Μελέτη μηχανισμών λεμφωματογένεσης στο σύνδρομο Sjögren

Το σύνδρομο Sjogren’s, σε ποσοστό 5% των ασθενών, είναι δυνατόν να οδηγήσει στην ανάπτυξη λεμφώματος το οποίο μπορεί να επηρεάσει δυσμενώς την πρόγνωση των ασθενών. Το τμήμα μας πρωτοστατεί στον εντοπισμό παραγόντων κινδύνου και στην δημιουργία προγνωστικών μοντέλων για την ανάπτυξη λεμφώματος στο σύνδρομο Sjogren ενώ παράλληλα μελετά τη διαδικασία της λεμφωματογένεσης ώστε να προσδιορίσει πιθανούς θεραπευτικούς στόχους και μόρια-κλειδιά τα οποία θα βοηθήσουν στην έγκαιρη διάγνωση και ταξινόμηση των ασθενών.

2. Μελέτες γονιδιακής έκφρασης στα συστηματικά αυτοάνοσα νοσήματα

Τα συστηματικά αυτοάνοσα νοσήματα θεωρούνται πολυπαραγοντικά νοσήματα, στα οποία πληθώρα γονιδίων είναι δυνατόν να συμμετέχουν στους υποκείμενους παθογενετικούς μηχανισμούς (μηχανισμοί πρόκλησης των νόσων). Γενετικές και επιγενετικές μελέτες που πραγματοποιούνται στο τμήμα μας και ειδικά στο σύνδρομο Sjogren αλλά και σε άλλα αυτοάνοσα νοσήματα, στοχεύουν στο να αναδείξουν όχι μόνο τα γονίδια που πιθανόν προκαλούν τα νοσήματα αυτά αλλά και να περιγράψουν τον πολύπλοκο τρόπο ρύθμισης της έκφρασής τους (σε επιγενετικό, μετάγραφικό και μετα-μεταγραφικό επίπεδο), προσφέροντας νέα διαγνωστικά και θεραπευτικά εργαλεία.

3. Νέα αυτοαντιγόνα στα συστηματικά αυτοάνοσα νοσήματα

Τα συστηματικά αυτοάνοσα νοσήματα χαρακτηρίζονται από την ανοσολογική απάντηση του οργανισμού έναντι φυσιολογικών αντιγόνων/πρωτεϊνικών στοιχείων, γεγονός που δεν συμβαίνει σε φυσιολογικά άτομα (ανοχή προς εαυτόν). Τα αντιγόνα αυτά ονομάζονται αυτοαντιγόνα και συχνά στα πλαίσια της συστηματικής ανοσίας, προκαλούν τη δημιουργία αντισωμάτων που ονομάζονται αυτοαντισώματα. Το τμήμα μας πραγματοποιεί εκτεταμένη έρευνα προς την κατεύθυνση της ανακάλυψης νέων αυτοαντιγόνων και αυτοαντισωμάτων σε ποικίλα αυτοάνοσα νοσήματα, προκειμένου να διευκολυνθεί η διάγνωση και η ταξινόμηση των ασθενών με βάση τις κλινικές τους εκδηλώσεις (κλινικοί φαινότυποι).